Het principe van parasol UV-bescherming
Door het massale gebruik van fluorkoolstofoplosmiddelen en freon is sinds de jaren twintig de ozonlaag in de atmosfeer van de aarde ernstig vernietigd, waardoor de ultraviolette stralen die het aardoppervlak bereiken blijven toenemen. Ultraviolette stralen zijn elektromagnetische golven met een golflengte van 200-40 Onm. Het gebied met een golflengte van 400-32 Onm wordt UV-A genoemd; het gebied met een golflengte van 320-28 Onm wordt UV-B genoemd; en het gebied met een golflengte van 280-200nm wordt UV-C genoemd. UV-C heeft een korte golflengte en wordt geabsorbeerd in de lucht en kan het aardoppervlak niet bereiken. Ultraviolette stralen zijn goed voor ongeveer 6% van het zonlicht, waarvan het aandeel UV-A groter is en het aandeel UV-B kleiner. UV-A dringt door in het epidermale weefsel, waardoor spieren hun elasticiteit, een ruwe huid en rimpels verliezen. UV-B is verwant aan kankerverwekkende stoffen. Daarom is het noodzakelijk om de korte en middellange golflengtedelen van UV-B en UV-A effectief af te schermen.
Over het algemeen heeft een matige hoeveelheid ultraviolette straling een bacteriedodend effect en kan het de synthese van vitamine D bevorderen, wat gunstig is voor de menselijke gezondheid. Bij continue blootstelling aan de hete zon zal de menselijke huid echter zijn weerstand tegen brandwonden verliezen en zullen erytheem of blaren verschijnen. Overmatige ultraviolette straling kan ook huidziekten (zoals dermatitis, xeroderma pigmentosum) en zelfs huidkanker veroorzaken, de vorming van staar bevorderen en de immuunfunctie van het lichaam verminderen. Uit gegevens blijkt dat voor elke reductie van de ozonlaag met 1%, de intensiteit van de ultraviolette straling met 2% toeneemt en de kans op huidkanker met 3%. Om het menselijk lichaam te beschermen tegen overmatige ultraviolette straling, is daarom de anti-ultraviolette stralingsafwerking van textiel van groot belang.
Anti-ultraviolette straling afwerkingsmechanisme van textiel
Het mechanisme van de anti-ultraviolette stralingsafwerking van textiel is het aanbrengen van een stof die ultraviolet licht op textiel kan reflecteren en, of sterk en selectief absorberen, en die energie kan omzetten om energie vrij te maken of te verbruiken met warmte of andere onschadelijke laagenergetische straling. Het textiel heeft na het aanbrengen van deze stoffen geen nadelige invloed op de draagbaarheid van de stof en voldoet aan de eisen voor gebruik. Daarom is de anti-ultraviolette stralingsafwerking van textiel vergelijkbaar met de lichtstabiliteit van polymeren. Lichtbestendigheid is echter om polymeerverbindingen te beschermen tegen auto-oxidatie veroorzaakt door ultraviolette straling, wat leidt tot polymeerdegradatie en veranderingen in uiterlijk en structurele eigenschappen; terwijl anti-ultraviolette straling afwerking is om het menselijk lichaam te beschermen tegen schade veroorzaakt door overmatige ultraviolette straling.
In termen van optische principes, wanneer licht een object raakt, wordt een deel ervan gereflecteerd op het oppervlak, een deel wordt geabsorbeerd door het object en de rest wordt door het object doorgelaten. Echter, de stof die is behandeld met anti-ultraviolette straling, het licht valt op de stof en een deel ervan gaat door de stof door de gaten in de stof. Het ultraviolette afschermingsmiddel op de stof reflecteert ultraviolette stralen of absorbeert selectief en zet zijn energie om in lage energie en geeft deze weer af. Hierdoor worden de ultraviolette stralen afgeschermd.
Om te voorkomen dat ultraviolette stralen de huid beschadigen, is een parasol met anti-ultraviolette functie meestal de keuze van mensen. Er zijn veel soorten parasols. Afhankelijk van de mate van schaduw van de stof, is het UV-beschermende effect van de parasol ook anders. Vandaag laat de parasolleverancier u zien hoe parasols worden beschermd tegen ultraviolette stralen.
Het principe van parasol UV-bescherming
Sinds de jaren 1920 is de ozonlaag in de atmosfeer van de aarde door het uitgebreide gebruik van fluorkoolstofoplosmiddelen en freonen ernstig vernietigd, waardoor de ultraviolette stralen die het aardoppervlak bereiken blijven toenemen. Ultraviolette stralen zijn elektromagnetische golven met een golflengte van 200-40 Onm. Het gebied met een golflengte van 400-32 Onm wordt UV-A genoemd; het gebied met een golflengte van 320-28 Onm wordt UV-B genoemd; en het gebied met een golflengte van 280-200nm wordt UV-C genoemd. UV-C heeft een korte golflengte en wordt geabsorbeerd in de lucht en kan het aardoppervlak niet bereiken. Ultraviolette stralen zijn goed voor ongeveer 6% van het zonlicht, waarvan het aandeel UV-A groter is en het aandeel UV-B kleiner. UV-A dringt door in het epidermale weefsel, waardoor spieren hun elasticiteit, een ruwe huid en rimpels verliezen. UV-B is verwant aan kankerverwekkende stoffen. Daarom is het noodzakelijk om de korte en middellange golflengtedelen van UV-B en UV-A effectief af te schermen.
Over het algemeen heeft een matige hoeveelheid ultraviolette straling een bacteriedodend effect en kan het de synthese van vitamine D bevorderen, wat gunstig is voor de menselijke gezondheid. Bij continue blootstelling aan de hete zon zal de menselijke huid echter zijn weerstand tegen brandwonden verliezen en zullen erytheem of blaren verschijnen. Overmatige ultraviolette straling kan ook huidziekten (zoals dermatitis, xeroderma pigmentosum) en zelfs huidkanker veroorzaken, de vorming van staar bevorderen en de immuunfunctie van het lichaam verminderen. Uit gegevens blijkt dat voor elke reductie van de ozonlaag met 1%, de intensiteit van de ultraviolette straling met 2% toeneemt en de kans op huidkanker met 3%. Om het menselijk lichaam te beschermen tegen overmatige ultraviolette straling, is daarom de anti-ultraviolette stralingsafwerking van textiel van groot belang.
Anti-ultraviolette straling afwerkingsmechanisme van textiel
Het mechanisme van de anti-ultraviolette stralingsafwerking van textiel is het aanbrengen van een stof die ultraviolet licht op textiel kan reflecteren en, of sterk en selectief absorberen, en die energie kan omzetten om energie vrij te maken of te verbruiken met warmte of andere onschadelijke laagenergetische straling. Het textiel heeft na het aanbrengen van deze stoffen geen nadelige invloed op de draagbaarheid van de stof en voldoet aan de eisen voor gebruik. Daarom is de anti-ultraviolette stralingsafwerking van textiel vergelijkbaar met de lichtstabiliteit van polymeren. Lichtbestendigheid is echter om polymeerverbindingen te beschermen tegen auto-oxidatie veroorzaakt door ultraviolette straling, wat leidt tot polymeerdegradatie en veranderingen in uiterlijk en structurele eigenschappen; terwijl anti-ultraviolette straling afwerking is om het menselijk lichaam te beschermen tegen schade veroorzaakt door overmatige ultraviolette straling.
In termen van optische principes, wanneer licht een object raakt, wordt een deel ervan gereflecteerd op het oppervlak, een deel wordt geabsorbeerd door het object en de rest wordt door het object doorgelaten. Echter, de stof die is behandeld met anti-ultraviolette straling, het licht valt op de stof en een deel ervan gaat door de stof door de gaten in de stof. Het ultraviolette afschermingsmiddel op de stof reflecteert ultraviolette stralen of absorbeert selectief en zet zijn energie om in lage energie en geeft deze weer af. Hierdoor worden de ultraviolette stralen afgeschermd.3